'''Στης αγριοφλαμουριάς'''

Δροσίζεται η μνήμη..η σκέψη λούεται
ανάμεσα στη μυρουδιά της αγριοφλαμουριάς
στο πρωινό κελάηδημα των αηδονιών
εντεύθεν ως
γεννήθηκε..ετράνεψε..εψήλωσε η ψυχή μου...
αναμεσίς στων μελισσών ..εμέθυσα
ερούφηξα το νέκταρ της ζωής 
εμέτρησα τ' αστέρια τις νυχτιές..
μίλησα στο φεγγάρι....... 
Ευλογημένος τόπος μου..της άγριας λεβάντας..
της μυρουδιάς  των αμπελιών και της συκιάς..  
της μυρουδιάς απ' τα αγριοβατόμουρα..  
της μυρουδιάς των σταφυλιών..  
τα χρώματα που ζύμωσαν   
τα Καλοκαίρια της ψυχής μου..
Στον κήπο μου των τζιτζικιών
ποτάμια..κάμποι καρπεροί..
φιλίες αγνές..δεμένες..χαραγμένες..
 σκοινί ζωής..πατώντας το 
το χώμα της πατρίδας που με βύζαξε..  
πατρίδας που με ζύμωσε..  
πατρίδας που στα σπλάχνα της  δεμένη με κρατεί..  
παιδιά ενός αλλιώτικου Θεού.. 
οι λιλιπούτειοι οι φίλοι μου.. 
τ' αδέλφια μου..των παιδικών μου χρόνων..
Αναλογίζομαι..πισογυρνώ..
στους ίσκιους απ' τα δέντρα  που με θρέψαν..  
τη γλύκα τη ζαχαρωτή απ' τα φραγκόσυκα..  
τα τζάνερα ..τα κράνα..τις γκορτσιές..  
Μαντάτα μου 'ρχονται από μακριά..  
μηνύματα μου λένε.. 
Καλοκαιράκι νιο γεννήθηκε 
προσμένει τις λαλιές μας..
μεγάλωσαν οι φίλοι μου..μεγάλωσα κι εγώ..  
αραίωσαν και φύγανε..μίκρυνε το τοπίο μας..
αλλάξανε οι δρόμοι..
 καινούρια πρόσωπα στις γειτονιές..  
μα οι μυρουδιές ολόϊδιες..
αποτυπώματα στις πόρτες τις παλιές..
φωνές και γέλια και στριγγλιές..
η καλικούτσα ζωντανή..
να φτάσω εκείνα τα ψηλά  
νοσταλγικά με προσκαλεί..  
να ζωγραφίσω απ' την αρχή..  
τα Καλοκαίρια της ψυχής μου..

''Στης αγριοφλαμουριάς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,