''Κάκτος ξεάνθιστος''

Κι εσύ.. 
αθώα γυναίκα εσύ..
που απ' τα μικράτα σου δεν ονειρεύοσουν
ζωή σχηματοποιημένη..ουδέ συστημική..
άλλος ο αξιακός σου κώδικας..
των γονέων σου η προίκα η δοσμένη
εκοίταξες τριγύρω σου..
στης αθωότης της τρανής σου επαγιδεύθηκες
τον κόσμο να αλλάξεις με τα γράμματα εβάλθηκες
το φάκελλό σου τον προσωπικό λαχτάρησες..
περγαμηνές να τον γιομίσεις ..
Στήνεσαι σαστισμένη..αδιάφορη συχνά..
πότε από αγανάχτηση.. 
καθώς το επιθυμητό αργεί για να σε συναντήσει 
στήνεσαι τάχα να 'ξερα..αντέχεις το?
χειροκροτείς..παρασυρμένη ανελέητα
τα τσόφλια τα σπασμένα του αυγού..?
Μα απ' τα βάθη σου η φωνή
τυραννικά σου διαλαλεί...
Άραγε εταλαντεύθης..το επίστεψες..
το εκατάπιες και το ένιωσες ποτέ..
τον κόσμο οι κλούβιες θα μπορέσουνε αυτόν 
να τον αλλάξουν..να τον σώσουν? 
Μόδα αυτή φανταχτερή..τραβηχτική..
 της Σταχτοπούτας το όνειρο..
που καταχτά βασίλεια..
με το χρυσό γοβάκι της..
χρόνια και χρόνια σε παραμυθιάζουνε μ' αυτό..
και προκοπή δε βλέπεις..
γιατί σαν σβήσουνε τα φώτα και της ράμπας σου 
που έστησες τα ψεύτικα..
στο μαξιλάρι σου σε κατατρώγει η μοναξιά..
δεν τρώγονται οι τουαλέτες απ' την πείνα της ψυχής..
κάκτος μένεις ξεάνθιστος με αγκάθια φορτωμένη..
περπάτησε..ταξίδεψε μονάχη σου
συνάντησε τον κήπο της Εδέμ..
γυναίκα εσύ ανδρείκελο 
και ''στήλη'' του αντρός..
Μη φοβηθείς
ξύσε..και πέτα το αμάλγαμα..
Αυτοπροσδιορίσου..
έσω ακόμα ο καιρός....

''Κάκτος ξεάνθιστος'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
....................................................................................................................................................