''ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙς''....

Δυο φλόγες μου δεν ήταν αρκετές..
το γρέζι της ψυχής σου να λειάνουν
τα παραθύρια να φωτίσουν της καρδιάς
και σ' οδηγήσανε στο δρόμο για το χτες..
οι σκελετοί να συντροφεύουνε τα βράδια..
σπαράζεις στο έρμο σπίτι τις νυχτιές
σε πρόλαβε μονάχο σου κι αυτό το Καλοκαίρι
τα χελιδόνια επάψανε να χτίζουνε φωλιές
στης δεκαοχτούρας τη λυπητερή λαλιά
τον ήχο ξεδιπλώνεις της ψυχής σου..
μα αντέχεις..κι ας αρνείσαι τις σκιές..
δε σου 'μοιασα μαθές ποτές ..
ποτές σου δε φορούσες τα φτερά μου..
τόσα γράμματα..στιχάκια πεταμένα καταγής
δεν γράψαν..
δεν εκέντησαν επάνω στις καρδιές..

Σκηνοθετείς τον πόνο σου στα σκοτεινά
στα κροκοδείλια δάκρυα ζητάς παρηγορία
κατακρημνίζεσαι..σκηνοθετείς..
πατήματα..ίχνη ζωής κλεμμένης..
έρωτες χτίζεις γητευτές..
αγκάθια η σάρκα σου..πληγές
η βούληση βαθιά παγιδευμένη..
Σκηνοθετείς..λιποταχτείς 
τα άλλοθι κι οι μαρτυρίες σου ανεπαρκείς..
δε μου θυμίζουν τίποτα από σένα..
Σκηνοθετείς..μα ζεις...............

''ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,