''ΠΑΛΙΟ ΑΦΗΓΗΜΑ''

Δε θέλω πια για ταξικές κουβέντες να μιλάς..
παλιό το αφήγημα..αναξιόπιστος..μη αληθοφανής..
αδιάβαστος ..ολίγος κι ελλειπής..
μες στα στενά..μες στα σοκάκια τις βραδιές..
στα καλντερίμια με σημαία να γυρνάς..
το ψέμμα σου για αλήθεια να πλασάρεις....
Όσο τον κόσμο γύρναγα..
και στα περβόλια του της γνώσης επερπάταγα ...
χιλιόμετρα διανύοντας πολλά..
τόσο εσυναντούσα τα αρπαχτικά 
που τις θεωρίες μου ανατρέπαν..
 Τώρα κοιτάζω γύρω μου...
με αμφιβολία που το νου 
και την ευάλωτη καρδιά μου ταλανίζει...
Πως σε παραμυθιάζουνε ευάλωτε λαέ
πως πείθεσαι και χρίζεις αρχηγίσκους..
εκειούς που ανεπάγγελτοι
ρόλο αρχηγού διεκδικούν..
στην σύντομη ζωή σου..
Θωρώ μ' απόσταση..με καθαρή ματιά




Εσέ..
αμετανόητε..ληστή..εξουσιομανή
διαίρει και βασίλευε εδίδαξες..
ναυάγια ..σκουριασμένα τα σκαριά σου
θυμό εφύτεψες και φύτρωσε αγκάθι στις πλαγιές..
στης αλητείας τα σοκάκια τριγυρνάς τυχοδιωκτικά..
γύπας..γεράκι στα βουνά..χτυπάς
τη λεία σου στη γη την κυνηγάς..
τις σάρκες των ανθρώπων σπαταλάς..
στους αφελείς λογίδρια απαγγέλλεις..
Ποιός σ' εχρισε..ποιός ο Θεός 
που σου εμοίρασε εντολή..
τις τύχες του λαού να εμπαίζεις..να γελάς..
καταστροφές και πεζοδρόμια σχεδιάζεις..
καπνούς..μολότωφ ..αναρχία
στη φαρέτρα κουβαλάς..
της ποίησης τις λέξεις για τον άνθρωπο
φθονείς....
Ολίγος ήσουν και ολίγον η Ιστορία θα σε γράψει..

''ΠΑΛΙΟ ΑΦΗΓΗΜΑ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,