''ΣΠΑΡΤΑΡΙΣΜΑ ΣΤΑ ΣΤΗΘΙΑ''

Τετράδιο πολύφυλλο ..
σελίδες άγραφες..γέννας πεσκέσι πρώιμο
ημεροδρόμιο η ζωή..
δρομέα ασθμαίνοντα αποζητά..καταγραφέα..
Κι εσύ σκυφτή ..
να σημειώνεις καθημερινά..
από τα περιθώρια της σελίδας του
ποτέ σου να μη βγαίνεις.
Έτσι για να υπάρχει μια τάξη στις γραμμές...
πάντα τα περιθώρια..άγραφα ν' απομένουν...
Κι έρχονται μέρες της πληρότητας
κλείνεις σε απολογισμούς..
λογιστικά θαρρείς βιβλία..
Κι  έπειτα ανασύρεις.. 
στις σελίδες ψάχνεις να 'βρεις την εικόνα σου
να συστηθείς απ' την αρχή εις εαυτόν..
να την ξεμοναχιάσεις..

Ακούραστη η καρδιά.. 
στους χτύπους σπαρταράει
παρηγορεί την ανημπόρια του κορμιού..
Να σου θυμίσει πως επαρέλειψες 
κεφάλαια που πρέπει να προσθέσεις...
γιατί η ζωή δεν σταματά...και όλα δεν σου τάπε.

Η πένα μου εστέγνωνε στιγμές - στιγμές...
πάλιωσε φαίνεται κι αυτή..
κι η μύτη της γδαρμένη..
Ακριβά τα ανταλλακτικά..
στου δειλινού..
στου περασμένου χρόνου σου την ώρα..
Μα πάλι συλλογίζομαι..
η αγάπη κάπου θέλει ν' ακουμπά..
αλλέως πως μαραίνεται..μαζί σε παρασέρνει..

Μπερδεύομαι..
ο έρωτας μας στήνει το καρτέρι του.. 
καυτά τα Καλοκαίρια
ξεδιάντροπα στην πόρτα μας
βολτάρει άγαρμπα..λεηλατώντας προχωρά..
Αναρωτιέμαι καθημερινά...
κι απόκριση δεν παίρνω...
να 'ναι τα 'χατες έρωτας αυτός για τη ζωή
το νάμα της το άσβεστο
ή μήπως είν' σπαρτάρισμα..
κάτω από τα στήθια
στα δίχτυα του έρωτα τ' αληθινού..
που καίει το κορμί ?

'' ΣΠΑΡΤΑΡΙΣΜΑ ΣΤΑ ΣΤΗΘΙΑ'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,