''ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΔΙΑΦΑΝΗ''

Έρχονται εις το μαξιλάρι μου φορές - βραδιές
πνιγμένες μνήμες και αλλόκοτες στιγμές..
στιγμές μιας καταβύθισης..στιγμές μοναχικές
στιγμές..ζητούν απάντηση σε ερωτήματα
της ύπαρξης..για το επέκεινα..και ναι..
γράφουνε νότες μιας ζωής..
σε μια σελίδα διάφανη του νου
όσοι την τύχη είχανε να διδαχθούν..
δασκάλους φωτισμένους ν' ανταμώσουν..
θαρρώ πως ψάχνουνε απαντήματα
στα λόγια τα σοφά τους..
Νιώθω στ' αλήθεια τυχερή..
ίσως γιατί κατάφερα..ερούφηξα το νέκταρ 
το ξεχωριστό..σχέσης δασκάλου - μαθητή
στους προικισμένους μου δασκάλους..
Να ονοματίσω το τολμώ..
λίγα τα πρόσωπα που εμέ με σημαδέψαν..
Κι εγώ..μικρή κι ασήμαντη..
πως στο ύψος το τρανό τους να σταθώ..
πως να τους περιγράψω..

Σε τούτη την κολώνα μου τη δωρική
το δάσκαλό μου τον αγαπητό
στα σκαλοπάτια του και πάλι θα σταθώ
Λιαντίνης ήτανε αυτός..φιλόσοφος ξεχωριστός..
που γι άλλους και καχύποπτους συχνά αμφισβητήθη..
σήμερα που 'ναι η γενέθλια η μέρα του
συλλογίζομαι νοσταλγικά κι αναπολώ..
οι θύμησες της τάξης με λυγίζουν...
Ευχές συχνά τα βράδια μου μονολογώ..
αν υπάρχει άλλη ζωή, όπως στοχάστηκε ο Σωκράτης, 
θα θελα..επιθυμία μου βαθειά..να συναντήσω
όσους αγάπησα πολύ..γονείς..αδέλφια κι έρωτες..
μα κι άτομα ξεχωριστά..που σημαδέψαν τη ζωή μου..
να πιάσω εκεί στα τραπεζάκια τ' ουρανού
κουβεντολόι ξανά απ' την αρχή..
τα φώτα της πορείας ν' αντικρύσω..

Και ναι..εσέ  κύριε καθηγητά μου αλλιώτικε, 
που  είχα την τύχη στα έδρανα αντίκρυ να σταθώ
που είχα την τύχη και μετέπειτα 
να είμαι ακροατής..όλων όσων εμίλησαν για σε
 όσοι σε θαύμασαν..τις ρήσεις σου μελέτησαν
πολύ ευτυχής η ψυχή μου αιωρούμενη..
εάν σε συναντούσα..
 Αν πάλι στοχαστικά όπως είπε ο Σωκράτης, 
δεν υπάρχει άλλη ζωή..
 τότε θα κοιμηθώ σε έναν ύπνο ήσυχο..
όπως και τόσοι αγαπημένοι μου..
μα όσο εδώ στη Γης πατώ..θα γίνομαι αρνητής.. 
τον ύπνο τον ανόητο..της κοινωνίας έξω εκεί
με ήσυχη συνείδηση..εγώ να τον κοιμούμαι...

ΓΙΑΤΙ..
στα χρόνια τα ευλογημένα αυτά της νιότης μου
το βλέμμα σου φυτίλι μες στο νου μου αναμμένο..
δεν με άφησε να κοιμηθώ..ξύπνια με εκρατούσε..
Σε μια κοινωνία που δάσκαλοι αυτοχρίζονται..
 όσοι δεν ήθελαν να μάθουν τίποτα ποτέ, και 
αποκτούν τον σεβασμό της μάζας, ιεροτελεστικά...
μας έμαθες..εσύ τεράστιε δάσκαλε..
Δάσκαλος τι σημαίνει...
Σε ευχαριστώ..
η φλόγα που μας χάρισες..γνώσης ανάψαν δάδες.
Εγώ είμαι κύριε καθηγητά....
δεν διεκδικώ να με θυμάσαι εκεί ψηλά..
καθήκον τούτο ιερό δικό μου μοναχά..
τα λόγια τα σοφά σου να τα κοινωνώ..
στου Νεοέλληνα το νου να καταγράφω...
Εγώ..η μικρή..μαθήτρια και της ζωής περαστική
υποκλίνομαι εσαεί..
που ένα φεγγάρι μοναχά..μια τόση δα στιγμή
εγεύθηκε τα λόγια σου..κι ακόμα κοινωνώ τα..
Τι τύχη τάχατες κι αυτή! 
Τ' αστέρι σου τη στράτα μου
ακόμα να φωτίζει............

''ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΔΙΑΦΑΝΗ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 ( Επιτρέψτε μου την προσωπική εξομολόγηση )
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
...................................................................................................................................................................