⫷ η νοσταλγία της μέθης⫸

Παράξενα κυλά τούτο το σούρουπο..
τρελλό κρυφτούλι παίζουνε τα συναισθήματά μου..
τρέχουνε να κρυφτούνε στην παλέτα της καρδιάς
μην και τα μαρτυρήσει η βροχή..
μη και μουσκέψει το όνειρο..
και ξαφνικά βρεθώ στο ανήλιαγο 
το σκοτεινό μου υπόγειο...
Φθινόπωρο υγρό και βροχερό και ομιχλώδες..
Φθινόπωρο ρομαντικό για ''τους'' 
που παραδίνονται στη μέθη του τοπίου..  
Απλώνω πα στο τζάμι μου τα δάχτυλα..
σταγόνες ευτυχίας να αγγίξω..
μα το τραβώ δισταχτικά..
μην και το σβήσω το όνειρο..
που εφανερώθηκε στις στάλες..
Κυλούνε γρήγορα οι σταγόνες της βροχής..
γίνονται γρήγορα ρυάκια του νερού 
και παρασύρουνε τα λάγνα όνειρά μας...
Στο παραθύρι φτάνω ως της μάνας μου
ανοίγω το λικέρ από τα κράνα της
που εμαζέψαν τα χεράκια τα χρυσά..
στους πρόποδες του κάμπου της Ροδόπης..

 
Γλυκό το μείγμα της με το κονιάκ
 η χημεία μετρημένη..μαγική...
ελιάσθηκε ..επρόκανε..έβγαλε τα αρώματα
εμέθυσε το όνειρο..
ρουφώ νοσταλγικά τη μέθη του ονείρου μου..
ρουφώ νοσταλγικά τη μέθη των ερώτων μου
καθώς...............
σταλάζουνε οι μυρωδιές του στα χειρόγραφα
στάμπες βαθειές..γαρύφαλλα..κανέλλα
μουσκεμένα....
να το ζαλίσω..να το ξεγελάσω προσπαθώ
να μείνει άβρεχτο ετούτη τη βραδιά..
σ' ενα ποτήρι του Μουράνο κολωνάτο μοναχά

φερμένο απ' τα χρόνια τα μαθητικά

από της Βενετιάς τα μέρη
κρατώ στα ύψη την καρδιά..
ρουφώ αχόρταγα τη γεύση του λικέρ
η νοσταλγία της μέθης του
τα σωθικά μου να μεθάει...

⫷ η νοσταλγία της μέθης⫸ - Δοκίμιον Λυρικόν

 Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,