''ΟΤΑΝ ΓΛΥΚΑ ΘΑ ΞΕΘΩΡΙΑΖΕΙς''..

Εις το προαύλιον της ζωής..ακάλεστα
οι νυχτοφόροι σου οι δαίμονες..
σκορπάγανε της θλίψης το σκοτάδι..
αλλάζαν τις σκυτάλες σου
παρέδιδαν τα σκήπτρα του αγώνα σου
στους νιούς....
νικούσανε το φόβο για τις ήττες σου
μη μείνουνε αιώνια διψασμένες..
γλυκοαγγίγματα συνέχειας στα δάχτυλα 
στων νιων τις νίκες οι ιαχές..
να τρέχουνε με υψηλές ταχύτητες 
που ίλιγγο σου φέρνουν..
μηνύματα να τους ταχυδρομείς
για να ρουφούν το χρόνο.

 .:｡

Την έπαρση με δύναμιν να απαρνηθείς

απιθώνοντας στα χέρια
θησαυρούς πολύτιμης συγκομιδής
 των γηρατειών και του φιλοσοφείν..
τα νιάτα να προτάσσεις στην ζωήν
να υποκλίνεσαι..να προσκυνάς το κάλλος..
Για σε ως φυλαχτόν το ύστερον..
στην κατανόησιν της εφήμερης 
της ύλης  της φθαρτής σου σαν γλυστράς
τον ακριβό σου χρόνο να κρατείς
επιλεκτικά να τον διαλέγεις..
και με φωνήν στεντόρεια να τον τραγουδείς
στο τέλεμα της δύσης σου
όταν γλυκά θα ξεθωριάζεις...

''ΟΤΑΝ ΓΛΥΚΑ ΘΑ ΞΕΘΩΡΙΑΖΕΙς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,