''ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕς''

Κρυμμένοι στις σελίδες των βιβλίων μου
σ' ενα σκασιαρχείο ηρώων επιθυμητών..
έρχονται μες στα σκοτεινά..την πόρτα μου χτυπούν..
με παίρνουνε μαζί τους στα ταξίδια τους τα μαγικά
σκοτώνουν την πεζότης της καθημερνότητας
σύντροφοι λατρεμένοι μου
στον άνθρωπο με οδηγούν..
όχι εκείνον τον ιδανικό και μοναχά..
στον άνθρωπο που άνθρωπος να μοιάζει..
συχνά τους επινόησα..τους έχτισα σε βάθρο αψηλό
ανάγκη επιβίωσης..
ανάμεσά τους να ονειρεύομαι
και στης ζωής μου τις μυλόπετρες
αντέχοντας......
με ίδρωτα κι αγώνα για να στέκω..

Κι όταν ελυγοψύχαγα..
ετρέχανε στα σκοτεινά
χαϊδεύανε τη μοναξιά..εχτίζανε γιοφύρια
Ξύπνα μου γνέφαν..φεγγαρόλουστη
να γίνεις κόρη της Σελήνης..να ονειρευτείς..
νταγιάντα και μη  φοβηθείς..
Γεμίζανε το βλέμμα μου.. 
εκλέβανε το δάκρυ το θολό μου ...
στο μάγουλο με αγγίζανε.. 
αέρας έμοιαζε ουράνιος..
το χάδι των ματιών τους..
Νύχτες ατέλειωτες μοναχικές
 μαζί τους τα ταξίδια μου επρόκανα
με τις σελίδες των βιβλίων μου..
ανέβαινα στους ουρανούς..
άγγιζα τα αστέρια
ύστερα πάλι απρόσμενα κατέβαινα στη Γης..

Γονατιστή μπροστά τους στέκομαι...
πάντα η ευαισθησία τους με λύγιζε ..
Τους παίρνω μια αγκαλιά σφιχτή..
προσεχτική..μη και τους τσαλακώσω
είναι εύθραυστη η δική τους η ψυχή..
δε θέλω τις κουκίδες στο φουστάνι μου..
για να τις ξεθωριάσω.. 
Οι ήρωές μου οι μοναδικοί..
οι ατσαλάκωτοι..οι ξεχωριστοί..
μα και οι τσαλακωμένοι..
εκείνοι που είχανε μιλιά πιο δυνατή..
κι από 'ναν όχλο ολάκερο..
μια συντροφιά ποιοτική..
τα βράδια μου  κρατούσαν..
λαμπιόνα που αιωρούνται στο ουράνιο ..
στο έναστρο στερέωμα.. 
πυγολαμπίδες να φωτίζουνε..
οι ''σελιδοδείχτες''  των ηρώων μου
των ωραίων ιδεών..
αμετακίνητοι..αμετάβολοι..οι καθοδηγητές...
 
''ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΧΤΕς'' - Σοφία Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,