''ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ''.

Ζωγράφος : Μαρία Γιαννακάκη - Πρόσφυγες- Mare Monstrum

Φουντώνει η οργή η ταξική..καθώς
ξεβράστηκες στ' αζήτητα..
ήρθες κατάφατσα με τη μιζέρια τους..
μικρό μου προσφυγάκι..
το πέρασμα προς την ελευθερία σου..
ήταν παγίδα αυτοεγκλωβισμού..
στις ταξικές τους κοινωνίες..
την έννοια της ελευθερίας σου
δεν εδιδάχθηκες ως έπρεπε..  
στα ελλειπή σχολειά σου...
μα εφύτρωνε μονάχη της..
στα σπάργανα του νου σου..εντός..
φτερά εκόλλαγε τα βράδια σου στα όνειρα..
μες στον ερειπωμένο κόσμο σου.
οι λέξεις πια πενθούσαν..
η ύστατη ελπίδα σου αναζήτηση..
μα ανθός δεν φύεται σε εδάφη σκιερά..
Κάθεσαι εκεί στην άκρια σκεφτικό..
αναλογίζεσαι ποιό είναι το καλύτερο..
να ζεις ελέυθερο στον μίζερο τον τόπο σου..
ή αλυσίδες νοερά να τις φοράς..  
της καταφρόνιας θύμα τους..  
το ''δαχτυλοδειχτούμενο''..το παρακατιανό..
''των''..που μοιράζουνε τον κόσμο...  
για ειρήνη πάντοτε μιλούν εις τα συνέδρια..  
να κρύψουν τη ντροπή και τις ''πομπές'' τους.
Θλιμμένο μου αλάνι..σκυθρωπό..
 αφιόνι ποτισμένο αναζήτησης.. 
 πάντα οι ανθρώποι από ανέκαθεν
 ''πατώντας'' προχωρούσαν... 

''ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 ΟΤΑΝ Η ΤΕΧΝΗ!!!

 Η έκθεση «Μare Μonstrum» ετελέσθη υπό την αιγίδα της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) στην αίθουσα τέχνης Σκουφά (Σκουφά 4, Κολωνάκι).
 

Ο ζωγράφος είναι ευαίσθητος στα μηνύματα των καιρών και αυτή η μάζα ανθρώπων που από τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού ήταν έρμαιο της θάλασσάς μας λειτουργούσε ως κλοιός που έσφιγγε κάθε μέρα τα σωθικά της Μαρίας Γιαννακάκη. Και η έκθεση «Mare Nostrum» είναι η λύτρωση: «Μια απόπειρα να εκφράσω ζωγραφικά αυτό που ένιωσα και συνεχίζω να νιώθω από τα κύματα των προσφύγων. Και καθώς η μεταφορά στο τελάρο τέτοιων δραματικών καταστάσεων είναι δύσκολη ως και επικίνδυνη, εγώ ανέλαβα το ρίσκο να το κάνω».

Οσο επιδεινωνόταν η κατάσταση, τόσο πιο επώδυνη γινόταν και η ζωγραφική της δημιουργού: «Η πρόθεσή μου ήταν να πάω πέρα από την εικόνα των γεγονότων και να φτάσω στην εικόνα των δικών μου συναισθημάτων». Και τα συναισθήματα της Μαρίας Γιαννακάκη την καθοδήγησαν σε ένα μπλέξιμο των μορφών των προσφύγων που ταξιδεύουν με έναν μορφασμό κόπου, αγωνίας, απόγνωσης αλλά και ελπίδας, στη θάλασσα, με τη Σχεδία της Μέδουσας του Τεοντόρ Ζερικό που η ζωγράφος είχε δει στο μουσείο του Λούβρου και είχε εντυπωθεί στον νου της. Ο μνημειώδης πίνακας που προκάλεσε το 1819 ισχυρούς κραδασμούς για τον μοντερνισμό του και τους πολιτικούς υπαινιγμούς του, λειτούργησε ως οδηγός για τη Μαρία Γιαννακάκη, για να αποδώσει με τον δικό της τρόπο την κορύφωση της απόγνωσης των ναυαγών.