''ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ''

Μια τάξη μου στο 48 σχολειό της Πάτρας..

« Όλα ήταν όμορφα τα πρωινά
ωραία μα επίπονα..ψυχή να καταθέτεις
να ντύνεσαι εμψυχωτής
το χρόνο να αλέθεις στο μεγάλωμα
καινούριο..φρέσκο ρούχο γνώσης να φοράς
στης τάξης..στου σχολειού σου την παρέα..
Πόσο με μάγευαν τα μάτια των μικρών παιδιών
χάδι η ματιά τους πουπουλένια...
είχαν γραμμένη την αλήθεια της ζωής 
την εξερεύνηση της ίδιας της ζωής μου..
Δεν ήμουν από τζάκι και γενιά εκπαιδευτικών
δεν είχαμε παράδοση στην οικογένεια δασκάλων..
μα εμένα μου εφυτεύτηκε μες στο μυαλό
και το 'λεγα καθημερνά..''αυτό θέλω να γίνω''..
Το θεωρούσα άκρως γοητευτικόν
να μιλάω στα παιδιά και στους ανθρώπους..
να γεύομαι τη μοιρασιά..
αντίδωρο ψυχής για να μοιράζω..
Από μικρή με εγοήτευε
εκεί στο Τούμπι του μικρού μου του χωριού
με το φουστάνι μου το βιολετί
με τα μικρά ανθάκια
εμάζευα και τα παιδιά της γειτονιάς
κι έκανα την κυρία Ευτυχία μου
την πρώτη μου δασκάλα..
Πολύ μου άρεσε η ποίηση
εδιάβαζα και Ρίτσο
έδιωχνα και το πούσι από τα μάτια μου
και μ' οδηγούσε το καραβοφάναρο 
οι αντέννες του σπουδαίου Καββαδία..
Κι ύστερα ετραγούδαγα στιχάκια 
του ''αμάραντου'' και τα 'καμα εικόνες
πάθος με εγεμίζανε και τα ερωτικά
παράδοσης τραγούδια
''κόκκινα χείλη φίλησα''
γεννάγανε το πάθος..στα μάγουλα νεάνιδος 
ανάβανε τη φλόγα..
Με τούτα και με κείνα παραμάσχαλα
με τον μικρό κονδυλοφόρο μου
εγίνηκα δασκάλα..
κι ας λέγαν οι δασκάλοι μου
πως οι μονάδες που εκουβάλαγα 
ήταν για τα μεγάλα..
Διόλου κι αν δεν με ένοιαζε
που στο χρηματιστήριο του πλούτου τους
είχα μικρό το μπόι
μα στο χρηματιστήριο του χρυσού
σαράντα  τα καράτια μου
αμετανόητης δασκάλας....
Συμπαθάτε με για το σημερινό περιαυτολόγημα
ίσως η γλυκειά μου περιπέτεια 
μες στα λιβαδια της παιδείας της καλής
έχει να πει κάτι στον καθέναν από σας
 σε όποιο μετερίζι πολεμάει.. 
Ήταν..είναι το πάθος 
που ξεχωρίζει άνθρωπο από άνθρωπο..
η φλόγα που του καίει τα σωθικά
φωτιές στα μάτια τους ν' ανάβει..
Παρακαλώ ανεχτείτε με.........
πάντα υπάρχει η αφορμή και πάντα η αιτία
τον εαυτό μου να καθίζω στο σκαμνί
το λόγο υπάρξεώς μου να γυρεύω ».

''ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,