''Ό,τι αγαπάω το κεντώ''

Ό,τι αγαπάω το κεντώ
με τον κονδυλοφόρο μου στις λέξεις..
τις συμπληγάδες της ζωής  που περπατώ
ξορκίζω στα υφάδια μου
μες στον παλιό μου αργαλειό
στημόνια ακριβά μου τα υφαίνω
και σε μαξιλαράκια τα κεντώ
ζεστά η αγάπη να χαϊδεύει τες
τις πλάτες λατρεμένων..
Άλλοι με λεν' ρομαντική
και άλλοι λεν' παλιομοδίτισσα πως είμαι
μα εγώ αθόρυβα και σιγανά σας προσκαλώ
ρομαντικοί όλου του κόσμου ενωθείτε..
κοιτώντας το φεγγάρι εις τον ουρανό
μετρήσετε τ' αστέρια
κάθε ένα άστρο μια ψυχή..από ψηλά μας γνέφει
συνοδοιπόροι μας κρυφοί
άλλο φωτίζει την καρδιά
κι άλλο το νου μας τρέφει.. 
Ελκύομαι..ηττώμαι απ' το φεγγάρι μου
κρυφτούλι παίζει με τα σύννεφα
στον κήπο της ψυχής μου..
κεντάει την αγάπη σταυροβελονιά
τρυπούν τα χέρια μου στο φέγγος του οι βελονιές
στης απουσίας σου ματώνουνε
σταλάζουν αίμα πεταχτά
στου τελάρου..στο κεντίδι το λευκό μου...

''Ό,τι αγαπάω το κεντώ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,