''ΣΤΟ ΛΥΚΑΥΓΕΣ.'' ...

Στο λυκαυγές γεννιέσαι από τη στάχτη σου..

πυροβολείς τα ανέκφραστα πρωινά..
στέλνεις ακτίνες φωτεινές..
στα εντός..αφώτιστά σου καταγώγεια..
αναρωτιέσαι..συλλογιέσαι και αυταπαντάς..
τάχα κι αν βρεις τον ορισμό της Άνοιξης..
θα τον χωρέσεις μες στις λίγες τις γραμμές 
στης σύντομης..του τετραδίου της ζωής σου?

  Περιπλανώμενη εμπρός εις το ''λουλούδιασμα''
στης αρμονίας στης φύσης το απαύγασμα..
αρνείσαι να ασπαστείς το φόβο σου..
της γήρανσης...
αυτοπαγίδευση στο άρωμα του γιασεμιού..
απ' τον ανθό μιας μυγδαλιάς..
κρεμώντας την ελπίδα στο κλαρί σου.
μιας άνθησης..μιας ανανέωσης στο λυκαυγές..
ταξίδι σου στων πόθων το βαγόνι ...
ταξίδι ναύλων ακριβό..του εαυτού προς εαυτόν..
ο λόγος και η αφετηρία σου της αναγέννησης..
εσύ..αφ' εαυτή...
απόκριση..στο εντός αιωρούμενο ερώτημα..
μιας Άνοιξης..στις νότες του Βιβάλντι
αποζητώντας..............

''  στο λυκαυγές''- (απόσπασμα : μιας Άνοιξης στο λυκαυγές) - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
http://aromasofias.blogspot.com/2018/03/blog-post_7.html
...................................................................................................................................................