'' Γλυκειά Πατρίδα έχτιζα''....

Σινιάλο μου 'στελνε στα πρωινά..
τα βράδια αγκαλιά της με κρατούσε...
σεργιάναγε ..εσύχναζε...μες στης αγάπης 
στα τοπία της..συγκίνηση..συνείδηση..
τις νύχτες μου ζητούσε...
Η πιο τρανή ..η πιο φιλόξενη Πατρίδα μου 
ήταν και είναι η ψυχή μου..
Όσα την ''επισκέφτηκαν''..την γέμισαν..
την πότισαν..την έκαναν ν' ανθίσει..
Θάνατος και Ανάσταση..
τα δάκρυα..τα γέλια  στο λυγμό της..
Άπλωσε η ρίζα της βαθιά..κανένας της παράριζο
 δεν τόλμησαν οι εκσκαφείς..
δεν άφησα στον κίνδυνο..να κόψουν..
Όλα τα εσκέπασα καλά
με χώμα φρέσκο και νωπό
μη μαραθεί το δέντρο της και ρίζες νιές
αδυνατεί να θρέψει...
Επλήρωσά της μαγικά..σ' αχαρτογράφητα νερά..
 ταξίδια δίχως σύνορα..σε άγνωρες πατρίδες..
Ο νόστος ατελεύτητος..ο γυρισμός μοιραίος..
πως βρίσκεις δίοδο αποχωρισμού..
πατρίδας που δεν πρόδωσε..σου χάρισε 
παράθυρα σ' ακρογιαλιές μοναδικές
σε ξωτικά νησιά..στου νου σου τα ταξίδια!!!
Πόσους ανέμους..δύσκολες νεροποντές..
 έκρυψες μες στην αγκαλιά της....
Ήρθανε '''ξένοι'''  σε επισκέφθηκαν
τα κάλλη σου  να καρπωθούν...
λεηλασίας..μονομαχίας..ερημιάς..
γλυκειά μικρή Πατρίδα μου....
ηττημένη να σ' αφήσουν..
Τώρα μου γράφεις από μακριά:
 Είμαι καλά εδώ ...

( '' Γλυκειά Πατρίδα έχτιζα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη ).
..................................................................................................................................................................