''Στην αγρυπνία της Ψυχής της'' ....

Στη γέννηση του ήλιου..αντίκρυ..
βραχνάς η σκέψη..αδυσώπητος..
ελευθερώθη..
αχάραγα κορφές περιδιαβαίνοντας..
οι χαραμάδες της ψυχής της φωτιστήκαν..
στης πρωινής γαλήνης τη σιωπή...
μιαν αλαφράδα έπαιρνε η τρομαγμένη της ψυχή..
τι κι αν η μέρα ήτανε σκληρή..
και άγνωστη η αύριο..
στ' αχαρτογράφητα λημέρια της ψυχής.. 
μπροστά της στάθηκε ολοζώντανη η μορφή Του..
ορθώθη..σαν το χάραμα εστάθηκε ψηλά..
εσχηματίσθη απ' το περβόλι 
των νεκρών- αναστημένων..
Γαλήνεψε μονάχη της..το βλέμμα απλανές..
στο φύσημα της δεντρολιβανιάς..
σαν προσευχή η ανάσα της ενώθη στον αιθέρα..
στην έμπαση της γνώριμης βουνοπλαγιάς..
μονάχη συντροφιά της φυλλωσιές..
τα βήματα την οδηγούσανε..
στην αγρυπνία της ψυχής της.. 

''στην αγρυπνία της ψυχής της'' - 
Σοφίας Θεοδοσιάδη.
.....................................................................................................................................................