''ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΤΙΖΕΙς ΤΗ ΖΩΗ''

Να την εχτίζεις τη ζωή..
να μην την εφοβάσαι
γητεύτρα ίδια η όψη της
σαν τη γιαγιά με το τσεμπέρι της
που εφύλαε τα γιατρικά
κρυφά μες στο κελάρι..
σαν της χαμογελάς πλατειά
έρχεται απρόσμενα μονάχη της
πολλαπλασιάζει το ελάχιστον 

της ύπαρξής του χωρίς να τον ἐξευτελίζει

Read more at: https://www.literature.gr/

την ίαση κομίζουσα
σβήνει το γιαγκίνι του ντουνιά..
νερολούλουδα στα οράματα φυτεύει.

Μέσα απ' την ποίηση ν' αντλείς
της ύπαρξής σου τον κρυμμένο θησαυρόν
την ζωή μην ευτελίζεις..

της ύπαρξής του χωρίς να τον ἐξευτελίζει

Read more at: https://www.literature.gr/

η ίαση της ανθρώπινης ψυχής

Read more at: https://www.literature.gr/

να αγοράζεις πέτρες λαξευτές
τους τοίχους στα σοκάκια να ομορφαίνεις..
δικά σου ξόρκια ..προσευχές να λες
κοιτάζοντας ψηλά
κι ο Ήλιος τότε ..ο Ουρανός
για σένα σπλαχνικά θε να δακρύζουν.





Τώρα που εσίμωσε του φόβου η φωνή
την πόρτα της ψυχής σου και βροντάει
μην της κρυφτείς..αντάριεψε
άνοιξ' την πόρτα να διαβεί
τρέξε άφοβα μέσα στην αγκαλιά της
έτσι η συνομωσία θα συντελεσθεί
το βάρβαρο του τρόμου σου θα διώξει..
οι αλληλέγγυες αγκαλιές βοτάνι μαγικό
που ετρομάξανε μαζί μ' εσέ
θα γίνουν σκήτη..καταφύγιο
κι όλο να λες θα σηκωθώ
αν θέλεις να βαστάξεις..
Τώρα που κάθετα ο κεραυνός
αστράφτει να σε κάψει..
στέλνε χοές στον ουρανό
ας έρθει Θεέ μου μια βροχή
τη Γης σου να δροσίσει.. 

''ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΤΙΖΕΙς ΤΗ ΖΩΗ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,