''ΠΑΡΑΞΕΝΟς ΣΕΛΑΓΙΣΜΟς ΣΤΟΝ ΑΧΥΡΩΝΑ ΟΠΙΣΩ ''

Ώρες επήγαινε αργά ο αραμπάς
τη μνήμη μου γλυκά εσεργιανούσε
πίσω απ' το ιερό της εκκλησιάς
πίσω απ' τον αχυρώνα του παππού
ξεπέζεψε η μνήμη...
Χορταριασμένος στέκει ο κήπος μας..
στον τόπο που εφυτεύονταν
κι εφύτρωνε η αγάπη..
λησμονημένος..με συντρόφους του
ακόλαστα βατράχια...
προσμένοντας ακούραστα κρυφομιλήματα..
επιστροφές γυρεύει..
Τώρα μονάχα κατακόκκινα
τους πάθους μας για τη ζωή
αγριολούλουδα φυτρώνουνε
στο χέρσο μας λιβάδι..

Μπήκα να κόψω λούλουδα
στον τάφο της να πάω να τ' ακουμπήσω
παράξενος σελαγισμός το λογισμό φωτίζει..
ξάφνου η μάνα εστάθηκε στ' αντίκρυ μου
θαρρείς και να μην ήτανε νεκρή
ελησμόνησα από χρόνια είχε φύγει...
μου χαμογέλασε γλυκά..μα θλιβερά
στα χέρια της εκράταε κλώνο βασιλικού..
ανάμεσα απ' τις ντοματιές
για να μοσχοβολούνε έλεγε τα ζαρζαβατικά
λες και δεν εμοσχοβόλαγε
για τη φαμίλια της η έννοια..
Επήρα το βασιλικό
κι ετράβηξα στην κάμαρα
ετούτο μου τον εγκλεισμό
με τ' ακροδάχτυλα που αγγίξαν το βασιλικό
να τον αρωματίσω...

''ΠΑΡΑΞΕΝΟς ΣΕΛΑΓΙΣΜΟς ΣΤΟΝ ΑΧΥΡΩΝΑ ΟΠΙΣΩ''
Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,