''στις αποβάθρες της ζωής''

Πάντα να λες έσω ο καιρός
ποτέ μη λες για τη ζωή πως είν' αργά
τα πλάνα και τους φράχτες και τα σύνορα
μόνον ο Θεός τα βάνει.
εσύ να γεύεσαι καθημερνά
εκείνα που η ζωή απλόχερα χαρίζει.
Τα μεγαλεία και τα λούσα σου
δεν είχαν άμαξες με άλογα ακριβά
ο αραμπάς σε πήγαινε αργά
στου χρόνου τα σοκάκια..
κι ύστερα επέταξες εκείνο το φουστάνι το λερό
εβγήκες στα μεγάλα τα λιμάνια..

Να μην κοιτάς μονάχα τα κατάρτια τ' αψηλά
στις μυστικές σου αποβάθρες της ζωής
στης προσμονής τ' αντίκρυσμα
βαρβάρους μην προσμένεις..
μονάχα την αλμύρα της να γεύεσαι
στου χρόνου τις αιώρες..
γύρω σου πάντα να κοιτάς
κι αν το τοπίο εσκούριασε με μιας
να την εξύνεις τη σκουριά
ζωή για να φυτρώνεις..

''στις αποβάθρες της ζωής'' 
Σοφίας Θεοδοσιάδη - 12/ 4/ 2020
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,