''Κόρη στης Ήβης τον καιρό''''

Θυμήσου αλλαργινή Ροδένια μου
εκείνη τη γυναίκα που εφύτρωνες
κόρη στης Ήβης τον καιρό
μπουμπούκι ήσουνα..σε μίσχο ευωδιαστό
Θυμήσου γιασεμένια μου 
ορμήνειες  σου ετραγούδαγα
στης νιότης τ' απανθίσματα
να μην αφήνεις να σου κόβουν τους ανθούς
χέρια που δεν κατέχουνε
και σπάνε τους βλαστούς σου
είν' παγωμένα χέρια κι άκαρδα
κλαδεύουνε..ματώνουνε
τον τρυφερό βλαστό σου...
σκαρφάλωνε και άνθιζε
σε παραθύρια ευλογημένα.

Είχες κοτσίδες τα μαλλιά
έτρεχες σαν ελάφι..
το δροσερό το χαμογέλιο σου 
μύρα έκαιε αισθηματικά
εις τας λησμονημένας..τας φθαρτάς
εσκόρπαε ευωδία τας καρδίας...

Κοντή φουστίτσα εφόραες
το ποδογύρι εστόλιζε σιρίτι από μετάξι ..
ανέμιζε σ' αγέρηδες.. 
κι όλοι επροσεύχονταν κρυφά
το άγουρο που εξύπναε το θήλυ σου
να σφίξουνε στα γόνατα
να σφίξουν τη νεότης..

Θυμήσου..παίζαμε κρυφτό
σ' έριχνα στην αγκάλη
κορίτσι έμορφο..ανέγγιχτο..
μενεξεδί λουλούδι από φως
κλεφτό φιλί σου έδινα
και μου 'φευγες ζαρκάδι..

Την Άνοιξη σου έπαιζα 
ερωτικά τραγούδια
γέμιζε η φλογέρα  τα μαλλιά
αμυγδαλέας άνθη..

Τα ερωτικά σκιρτήματα 
ήσαν ρομαντικά..
μελίσσι που τη γύρη αναζητά
σ' αλλοπαρμένα περιβόλια..
κι εσύ πολύ εκοκκίνιζες
μη μάθει το χωριό..

Τώρα που εμεγάλωσες
η μνήμη σε ζεσταίνει
μεθυστικό της Ήβης το κρασί
τα βράδια φευγαλέα σαν κερνά σε
εκείνο το κορίτσι που νοσταλγικά
στης νιότης τα περάσματα
η έρημη καρδιά μου αναζητά
να κρύψει μες στον κόρφο του
λεμονανθούς των αγοριών
κι ας μάθει το χωριό.....

''Κόρη στης Ήβης τον καιρό'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................