''Αηδών λιγύφωνος''

Αλλάζει ρότα ο άνεμος στις εποχές
λυγάει τα τα δέντρα..
τρομάζει το αηδόνι στο κλαρί..
παράταιρα με τυραννάνε τα ενθύμια..
η σκέψη τρέχει..σεργιανάει..
ο αγέρας σου ανοίγει την καταπακτή
συντρίβει τα γυαλιά της λογικής
τρυπώνει στις νυχτιές μου..
Με κούρσεψαν τα χρώματα
το μαύρο απαρνήθην..
ο έρως αβροπέδιλος
εμπνέεται την ομορφιά..
τρόπο εφευρίσκει..περπατεί
μου στήνει το καρτέρι...

Τούτην εδώ την Άνοιξη 
τους μύθους μου εζωντάνεψε
η κόρη του Πανδάρεω
''Αηδών'' η γλυκολαλούσα...
με την πολυηχέαν της φωνή 
μου το ετραγούδησε λιγύφθογγα..
πως είμαι ακόμα ζωντανή
και μια αγκαλιά μου πρέπει...
άνοιξα τα παραθυρόφυλλα 
της ξάγρυπνης καρδιάς μου...
ετρύπωσε εις τα φυλλοκάρδια μου
η λίγεια φωνή της..

Πήρε από μένα τη σιωπή
μακριά να τη σκορπίσει
μου εψιθύρισε στ' αυτί
μην κλείσεις τα παραθυρόφυλλα ξανά
κυρά μου εσύ και διαλεχτή
τ' αηδόνια μαραζώνουνε
στου εγκλωβισμού τη σκέψη
βουβαίνουν..χάνεται η λαλιά
σε αιχμηρά μπερδεύονται συρματοπλέγματα
ματώνουν τα φτερά τους..
είναι γιατρικό για σένα ο έρωτας
και μην τον απαρνιέσαι.

Το τύλιξα στις χούφτες μου..
ζέστανα τα φτερά του...
στα κλεισορέμματα αφέθηκα
γητεύτρα η λαλιά του.

 ''Αηδών λιγύφωνος''  - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................