''αυτοπαγίδευσις''

φωτο : από το διαδίκτυο

Στο πρωινό του εγκλεισμού και του χιονιά

το τίλιο μου ζεστή μου συντροφιά

με άρωμα φλισκούνι κι άγριας μέντας

τα μάτια μου αναζητούσανε

αρώματα σε αναγνώσματα ποιήσεως βαθιάς

έτσι διαλαλούσε ο τελάλης της κυράς

του ελιτισμού του πνεύματος ο πειρασμός

τρανά ανελέητος..της διαπλοκής σαρωτικός

ραδιόφωνα..τηλεοράσεις περιοδικά

πουλάγαν την πραμάτεια όσο- όσο...

και της αλαζονείας ο χορός μαγευτικός

σε χρόνο ανύποπτο στα βήματά του να χορέψεις σε καλεί

αυτοπαγίδευση..η εικόνα σου του Νάρκισσου

 στη λίμνης το βυθό σε οδηγεί

 

Κι εγώ ...........

που εθήλασα τις λέξεις τις βαθιές των χωρικών

εδώ στου πρωινού την ώρα της σιωπής

ω! τι αντίκρυσαν τα μάτια μου ευθύς

έμπλεξε η νύχτα τη φτελιά με την τριανταφυλλιά

και μοιάζαν μες στη μέρα με αχτένιστα μαλλιά

έφτιαχνε λέει μία μπούκλα στης αλόγας τα μαλλιά

και πάνω που έπαιρνα 

για ν' αναγνώσω την επόμενη στροφή..

στο σαλεμένο της μυαλό

κτυπούσε η κόκκινη κλωστή

σε παραμύθι ανάκατο της Χαλιμάς

και στα μεγάλα ευχαριστώ της ξερολιάς

και μα τον Άγιο που προσκυνώ..θλίψις με εκυρίεψε

συμπόνια για τον ξεπεσμό.

 

Αχ! η αγωνία της να χριστεί ποιήτρια τρανή

παγίδες έστηνε..οφθαλμαπάτες στους περαστικούς

της ταπεινότης έκλεψαν τη φορεσιά

γυμνή χωρίς το μεσοφόρι το λευκό

χωρίς σανδάλια στην πηγή να φτάσει για νερό

στης Ιστορίας τα κιτάπια να καταγραφεί

απελπισμένη..δύστυχη ψυχή

το υπερφίαλον την κατοικεί

αναμειγνύει πάσης φύσεως υλικά

κάμνουν παρέλαση οι ήρωες οι μυθικοί

Βαβυλωνίες  χτίζει η ποίηση στο λυκαυγές 

λύτρωση και σωσμός πια δεν υπάρχει για αυτήν..

αυτοπαγίδευσις ασθένεια βαριά την κατοικεί...  

μα ο χρόνος αμείλικτος ως δικαστής

σβήει..καίει τις λάμπες για το πρόσκαιρον 

εις τις αιώρες του χρόνου το φίλντισι φωτίζει και κρατεί.

Αμετανόητα θα ψάχνω εις τους αμμόλοφους

το φίλντισι θαμμένο για να βρω..

''αυτοπαγίδευσις'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,