''κλάσμα ετερώνυμον''

φωτο : από το διαδίκτυο

Κλάσμα ετερώνυμον ενίοτε και καταχρηστικόν

ο άνθρωπος φορές.....

στου ξυραφιού την κόψη της ψυχής ασχημονεί

κι ένα τρανό παράπονο επιστρέφει

στης διαπίστωσης στα βάθη του μυαλού..

Ψάχνεις να βρεις το λάθος που έκαμες

στην αποτίμηση οι προσπάθειες φαντάζουν ελλειπείς

ένα μακρινό σινιάλο επερίμενες από τη θάλασσα

σ' ανθρώπινο μανδύα να ομοιάζει

να κατεβαίνει στις αστροφεγγιές το φέγγος εις το νου

το έρεβος της σκοτεινής σου της ψυχής

με το γλυκόχροο π' εγένα φως να αναθεματίζει..

μα των ανθρώπων οι βουλές άλλα είχαν κρατημένα

στης ματαιοδοξίας των τα κελιά..δεν έφτανε το φως...

μα αν θέλεις στων ανθρώπων το βασίλειο να κατοικείς

μην κουραστείς μηνάει ψιθυριστά η φωνή

με τον κονδυλοφόρο..το μελάνι της καρδιάς

γλυκά τα ετερώνυμα..τα καταχρηστικά

αργά - αργά μεθοδικά..της ματαιότης αρνητής

συλλογικότης οραματιστής..σε ομώνυμα να τρέπεις..

Γιατί να μην το λησμονείς.........

σου τ' ορμηνεύει κι ο Θεός

πως είναι η λύσις άκρως σαγηνευτική

ετερωνύμων των κλασμάτων η μετατροπή

δεινούς τους λύτες καθώς απαιτεί

χτίζει τον άνθρωπον του λύοντος η πράξις..

''κλάσμα ετερώνυμον'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,