''στις στράτες της αραθυμιάς''

artist Francois Fressinier

Κλεισμένη από την κάμαρα

εκεί..όσο κρατεί τ' ανάμεσα

της νύχτας με του δειλινού

πριν ο σορόκος της καρδιάς με καταπιεί

βγαίνω γυμνή..ξυπόλητη..

χωρίς την πανοπλία  μου του καθωσπρεπισμού..

στις στράτες της αραθυμιάς κινώ..

στης άρνης τα ποτάμια κολυμπώ..

για να σε συναντήσω..

να ψιχαλίζει αρώματα παρακαλώ και το Θεό ..

στης πόρτας σου την κλίνη..να ραίνει με ροδόνερο..

το ωραίον κάλλος της αγάπης μας ν' ανθεί

μελισσοπούλια..πεταλούδες να μου στήνουνε χορό

στις άκριες στης ψυχής μου τις βραγιές..

να 'ρχομαι να μυρίζουμαι..

την ακριβή μας μέθεξη να κοινωνώ..

κι όταν θα ροδοστάζει η αυγή..ο ύπνος να με παίρνει

σαν σε όνειρο γλυκό του πρωινού..κοντά μου να σε φέρνει

να μην το πιεις της άρνης το νερό

είναι πικρό..είν' δηλητήριο.. για όσους αγαπήθηκαν πολύ

να 'ρχεσαι πότε - πότε μες στο όνειρο

μη ξεμακραίνει η μορφή..το χρώμα της φωνής σου

κι όταν ο ήλιος κρύβεται και πέφτει το σκοτάδι..

τη σκάλα να μου ρίχνει το φεγγάρι  για χατήρι σου..

να γίνεται η αγάπη αφορμή..

στο τελευταίο ν' ανεβαίνω το σκαλί 

να λέω από κει ψηλά..ζήσε γι αυτά που αγάπησες

γιατί πολύ επίστεψα στης νιότης μας

τ' όμορφο παραμύθι..

''στις στράτες της αραθυμιάς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,