''ζητούνται φάροι στη στεριά .''

Δε χτίζουν φάρους στη στεριά

οι ονειροπόλοι μοναχά

υψώνουν το κατάρτι τους

σε χρόνους χαλεπούς

πέλαα ζωγραφίζουν..θάλασσες

ταξιδευτές της μοίρας σ' άγριους καιρούς

για στέρεα ψάχνουν υλικά.

Καημοί ανομολόγητοι τους οδηγούν

σε τούτη τη μικρή μεριά της Γης

καταμεσίς της πόλης..βγαίνουνε στα παζάρια

στις λαϊκές τις αγορές

καινούρια να 'βρουνε αβύθιστα υλικά

να τους αναστηλώσουν

μα τ' άλλο πρωινό από νωρίς

τους βρίσκουνε και μισογκρεμισμένους.

Στη νιότη μου συνάντησα ένα γέροντα

ορμήνειες μου εχάρισε..χαραματιές στη μνήμη

μην το βιαστείς..μην πτοηθείς

αγάλι- αγάλι χτίσε τον το φάρο το δικό σου

είναι μαλακά τα χέρια σου..

τα χέρια τα μικρά σου θα ροζιάσουν..

να 'χουνε δύναμη..αντοχή..

τα τούβλα και τις λάσπες να αντέχουν..

θα 'ρθει μια μέρα θα τελέψει ο φάρος σου..

το φως του τη σοφίτα της ψυχής σου θα φωτίσει...

Θαρρείς πως στήνονται οι ''φάροι'' μονομιάς..

στις ακτές του νου και της καρδιάς μας?

Ερόζιασαν τα χέρια μου..ασπρίσαν τα μαλλιά μου..

ακόμα ψάχνω στέρεα υλικά..

στου ξεπεσμού τις αγορές..και της ανηθικότης..

οι φαροφύλακες εχάθηκαν..ραγίσανε κι οι λάμπες..

τις ξέρες να φωτίσουνε..ζητούνται επειγόντως..

              

''ζητούνται φάροι στη στεριά..'' -  Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,