19 Φεβρουαρίου 2021

''σαν μια αναλαμπή''


Στέκομαι υπομονετικά στην αποβάθρα της ζωής
κρότοι βαθείς χτυπούν τις ράγες της ψυχής
συλλογισμοί κατακλυσμοί..
πλημμύρες γίνονται του νου
και η ζωή μου κατοικεί
σε λίμνες άλλοτες γαλήνιες..πότε σε σκοτεινές
προβάλλει αναμεσίς σαν φωτεινή αναλαμπή
φωτίζει φόβους..αγωνίες και χαρές
φλερτάρει φευγαλέα με τον Θάνατο
μα κλείει το μάτι στη ζωή..στη φιλία στην αγάπη
στέλνει χοές στον έρωτα
μερεύει τα αχόρταγα τα ''θέλω'' μου
γυμνώνεις τις αλήθειες μου
φωτίζει τη βαλίτσα της υπερβολής
κρατάει τα απαραίτητα τ' ασπρόρουχα
με οδηγεί το εναπομείναν φως στις ρεματιές
π' εδρόσισα τα πόδια σαν παιδί
κλέβω δροσοσταλιές και ζω..και είμαι ακόμα εδώ..
και τι με νοιάζει κι αν χαθώ κάποια στιγμή
για τον καθένα μοιάζει διαφορετικό
μα εγώ για με φιλοσοφώ............
σαν καύσιμο αεροπλάνου κοντινής διαδρομής
εις τον αιθέρα θα σκορπίσω..θα χαθώ..

''σαν μια αναλαμπή'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου