''μη λυπηθείς''

φωτο : από το διαδίκτυο

Μη λυπηθείς εκείνους που πονούν

για της αγάπης τον καημό.. 

που στήνουνε καρτέρι

νύχτες και αξημέρωτα  βουβά

μπροστά σε παραθύρια..

 είν' ο καημός τους ρόδον Δαμασκού..

στον κήπο της Εδέμ τους..

Λυπήσου τον ανέραστο..

 που χέρσο μονοπάτι επερπάτησε

σε παραθύρι γιασεμιού περαστικός..

δε στάθη..δ' εμυρίσθη.. 

ένα αίνιγμα άλυτο..βαθύ..

για τη θλιμμένη του ύπαρξη ..

θα καίει τα σωθικά του.

Κι έλα μαζί να τραγουδήσουμε

τ' όμορφο μονοπάτι που επήραμε

και με φτερά επετούσαμε..εκεί στα περασμένα..

μη μας λυγάει ο θάνατος που καρτερεί..

τις ώρες της σιωπής..

 

Μη λυπηθείς για τη ζωή 

βυζαίνοντας τις φλέβες της

 που ταξιδεύοντας σου εγλίστρησε..

γυρεύοντας το μυστικό σε παγωμένες λίμνες.. 

ετούτο μονάχα να κρατείς..

τα νερολούλουδα της αγάπης που εχάϊδεψες 

και τη ζωή σου άνθισες..

τριγύρω από βουβά ερημοκλήσσια..

''μη λυπηθείς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,