σφυροκοπούν το λογισμό μου
στήνουνε Βακχικούς χορούς
και ''τραγωδούν'' τους ήρωες..
που δεν εκάμανε με το Θεό ειρήνη..
Οι αληγείς ανέμοι μου
στην άδυτή μου θάλασσα ..
στα κάστρα της στεριάς μου τα ιερά..
αντιλαλούν μονότροπα
τους ήχους των σειρήνων..
κατρακυλούν σ' αχαρτογράφητα νερά
ξυπνούνε τους αγγέλους μου
νικούν τους δαίμονές μου..
ιστιοπλόος μέθεξης
στο κάλεσμα......
για της Ιθάκης το ταξίδι μου αφήνομαι παιδιόθεν..
τα σκάφη να σαλπάρουν είθισται
οι ψυχές ν' ανοίγουνε πανιά στα ανοιχτά
κι αν σε ναυάγια κολυμπούν βαθιά
η μνήμη ταξιδεύει εκεί νοσταλγικά..
στους τροπικούς και στις συντεταγμένες
στα μέρη που αράζαμε..φιλοσοφώντας σιωπηρά..
στο ύστερο.......
στο κάλεσμα της μάγισσας σειρήνας μου
ένα μονάχα επιθυμώ
στο πιο ψηλό κατάρτι ν' ανεβώ
και πριν αιώνια κοιμηθώ
αχόρταγα..στον οργιώδη οργασμό
της απεραντοσύνης Του να αφεθώ
το παραλήρημα των γήινων να αποποιηθώ
να σώσω την ψυχή μου..
πριν την αγάπη αποχωριστώ
ανάσες των ψυχών αγαπημένων..
''σειρήνων αντίλαλοι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου