''Χωρίς βοηθητικές'

Όταν μιλάω για τη ζωή

ένα τρέμουλο στα χείλη ανεβαίνει

παλέτα  παίρνω με τα χίλια χρώματα

την κάθε της γωνιά μην αδικήσω

πλάσμα Θεού  κι εγώ..αλλόκοτο..ιδιότροπο..

παράξενο..αμαρτωλό..έμπλεο παθών και πόθων

όπως κι εσείς μοναδικό ..

ξεχωριστό απάνω εις τη Γης..

αγαπημένα δημιουργήματα του Πλάστη του τρανού

στο παζλ και στην ορχήστρα του σημαντικό ο καθείς

βρίσκω φωνή..τολμώ..

φλέγομαι και φιλοδοξώ..σπίθες της φλόγας που με καίει..απερίσκεπτος αλχημιστής η φορεσιά..

τον κόσμο να αλλάξει

μα έχω δυο χέρια μοναχά ..δυο πόδια κι ένα νου

πολέμιος ο χρόνος..συνάμα φίλος και αδελφός

η ημερομηνία λήξεως αφόρητα δεσμευτική

άραγε θα προκάνω με επιδέξιες ορθοπεταλιές

καθώς μανούλα μου ακούς.....

το παιδικό ποδήλατο απέμεινε χωρίς βοηθητικές

τις αρτηρίες της νιότης μου τις υποσχόμενες 

πριν τις συντρίψει ο άνεμος του γήρατος

ελεύθερη και άυλη για να τις διασχίσω?

 

''χωρίς βοηθητικές'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,