« Κι έτσι καθώς βαρειανασαίνοντας ανέβαινα
στην τσιμεντένια της ζωής την ανηφόρα
στο λίκνο ευρέθην της χαράς
κι ετρίκλισεν η ψυχή μου
έσκυψα κάτω στον ολόδροσον αγρόν
μια μαργαρίτα εκαρφίτσωσα στην κώμη την λευκήν
και άξαφνα......................
στο στήθος μου εφυτρώσανε..λιβάδια μαργαρίτες! »
# λιβάδια μαργαρίτες# - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου