# εκείνο το φουστάνι το φλοράλ #

 

 

 

Εκείνο το φουστάνι το φλοράλ
υφάντρες το υφάναν όμοια ξωτικά
να το φορεί η κόρη..να ανθεί
με χρώματα τριανταφυλλί
με τα φτερά στους ώμους..
τώρα κοιτάζει το εβένινον ερμάρι το παλαιόν
βλέπει το ένδυμα εκείνο της ζωής της
στην κάμαρην την σκοτεινήν αναπολεί
τότε που μες στους φρέσκους ροδαμούς
τα ρούχα της τα ροζ και τα μαβιά
Άνοιξες ανεμίζαν...
Αχ! πως θυμάται την μεγάλην εορτήν
στων νιάτων το απαύγασμα
στην προσδοκίαν της λαχτάρας της
πως λάμνει η ψυχή της!

# εκείνο το φουστάνι το φλοράλ # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,