''ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΕΙΣΤΗ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ''

Στην ακριβήν την ρέμβην μας 
τα έγκλειστα τα βράδια μας στην κάμαρα
πνοή στο όραμα οι κραυγές αναζητούν
ο απόηχος τους τοίχους ταλανίζει....
οι φράχτες στο ονείρεμα αδιαπέραστοι
οι συνειδήσεις μας σε σύγχυση
τα ξόρκια στο κενό σακατεμένα.. 
Μαχόμαστε ακίνητοι
τις τύχες μας στα άθελα ενώσαμε
απειθάρχητες οι σκέψεις μας
φυγαδεύουν στα σοκάκια τις ελπίδες..
Από την κλειστή την κάμαρα
τι κι αν ο θάνατος θρασύς
χτυπά την πόρτα μας ζητώντας μερτικό
κυοφορούσα η ζωή
πνοή ζωής γυρεύει..

''ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΕΙΣΤΗ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ'' 
 Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,