'' παιδιά μιας χελιδόνας''

Μυρίζουν οι βασιλικοί..μυρίζει το αρισμαρί

απ' τ' ανοιχτά πορτοπαράθυρα

της ρέουσας αγάπης της ψυχής μου

ένα φτερούγισμα  χελιδονιού

τις ευωδιές σας τις σκορπά

μες στη ζεστή φωλιά μου..

παιδιά μιας χελιδόνας

που αποδημούσε κάθε λίγο εντός

και στα συρματοπλέγματα καθότανε

στις μπόρες των καιρών..

στις καταιγίδες εφορέσατε  αδιάβροχα φτερά..

τις διδαχές σας εκρατήσατε..

είναι που οσμιστήκατε

του λόγου των γονιών σας το αληθές..
Eγίνατε η κολυμβήθρα μου του Σιλωάμ

εξεκλειδώσατε τη φυλακή μου της ψυχής
ελάτρεψα..συγχώρεσα..
αγάπησα τον κόσμο στα σημεία..
γιατί κουρνιάξατε ψηλά
κοιτάξατε το βλέμμα μου..
σας φόρεσα κατάματα κι εγώ..
Eυλογημένοι όσοι αξιώθηκαν
φυτώριο να γίνουν της αγάπης...
φυτώριο ηλιόλουστο το βιος
το βιος μας το αληθινό
στ' αμπάρια της καρδιάς μας φυλαγμένο..
φυτώριο που ανθούν..καρπίζουν τα παιδιά..
λίπασμα στις ψυχές των..των γερόντων..
Όμορφη που ναι η σπορά...
οι φύτρες μας της γέννας

η μοίρα μας..η δικαίωση στη Γης

το φτέρωμα των άδολων ψυχών..

το δώρο του Ύψιστου στον άνθρωπο

η άρπα των κελαηδητών μες στις λαλιές

πιο αρμονική κι απ' των αγγέλων..!!!

'' παιδιά μιας χελιδόνας'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
...........................................................................................................