''ναυάγιο στο μουράγιο''

φωτο : από το διαδίκτυο

Μου γράφεις 

πως εναυαγήσαν οι Κυκλάδες των ονείρων σου

ετσακιστήκανε οι λέξεις οι κενές σου στο μουράγιο..

μην κλαις καλέ μου που οι γλάροι 

δεν πετούνε πια πάνω από την ακτή σου..

για τα ναυάγια που σχεδίαζες εψές

σε έρωτες ανίερους

απαρχής τους βυθισμένους..

στείρο το κλάμα σου ηχεί

σε ώτα ονειροπόλων..

 

τα όνειρα είν' πανιά λευκά ιστιοφόρου αβύθιστα

μοιάζουν με άσπρες πεταλούδες
αλλάζουν ρότα οι πεταλούδες σαν οι αγέρηδες

τους κήπους ανελέητα ξεριζώνουν.

αλλάζουνε συντεταγμένες τα γερά σκαριά
μένει στην έρημη ακτή ο άνοος

μονάχος του ως άπελπις

ο καπετάνιος άτολμος

τη ρότα στη μανέτα να αλλάξει..

 

ο αληθινός ο ναυαγός συνομωτεί με την ακτή..

καλαφατίζει το καράβι το ναυαγισμένο του

ψάχνει μια ξέρα να σωθεί..

μία φωτογραφία στο θάλαμο το σκοτεινό
κρατά στα ύστερα νοσταλγική
κάθε που πλησιάζει αργά
στο ξεχασμένο ακρογιάλι..

''ναυάγιο στο μουράγιο'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,