Σαν πεταλούδα διάφανη μιαν Άνοιξη
πιτσιλωτά είχες τα φτερά..στο κίτρινο στο μαύρο
ανυποψίαστη ταξίδεψες στο άδηλο
τις ονειροπαγίδες που σου έστηνε ο χρόνος να δαμάσεις
κατέβηκες στον κήπο μου
και από τότες κάθε χαραυγή..φορείς το φόρεμα της Ηούς
στα φυλλοκάρδια μου τρυπώνεις απλώνεις τα μετάξινα φτερά..τη γύρη κλέβεις της δικής μου της ψυχής
μέλι για να το κάμεις..
κλέβεις τη γύρη απ' τον ανθό..μου το ακουμπάς..
το ρόδο το μισάνοιχτο μου ανθίζεις..
χίλιες ευχές σου τραγουδώ σήμερα που στον Αη- λια
κλέβεις τη γύρη απ' τον ανθό..μου το ακουμπάς..
το ρόδο το μισάνοιχτο μου ανθίζεις..
χίλιες ευχές σου τραγουδώ σήμερα που στον Αη- λια
το λόφο στο ξωκκλήσι μου φωτίζεις..
ανοίγω το βιβλίο των ευχών
με τη μεταξωτή κορδέλλα απ' το ερμάρι της καρδιάς
της μάνας την ευωδιαστή ευχή..να σου ταχυδρομήσω
Ηλιανή μου ακριβή..
η γύρη που τρυγάς απ' τη ζωή
τα όνειρα γλυκά να σου μελώνει..
''Σαν πεταλούδα διάφανη''- Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου