''ασίγαστα τζιτζίκια''- Δοκίμιον Λυρικόν

 art   Nino Chakvetadze

Απ' όλα πιότερο που εζωγράφισα στη μνήμη μου..από τα περασμένα Καλοκαίρια μου..των Αύγουστών μου

των ζεστών που αποχαιρέτησα και των ελπιδοφόρων..είν' η ξυπολησιά μου δίπλα εκεί..στα γνώριμα ποτάμια μου..
μέσα στους ήλιους τους καυτούς ..εγώ να τρέχω εκεί ξοπίσω τους κι εκείνα να κυλάνε..σ' ένα κυνηγητό ονείρων άνισο..πλωτό....

Νόστος θα πεις αγιάτρευτος..εκείνα τα αδέσποτα παιδιά..παρέα με τα τζιτζίκια του χωριού..ασίγαστα τζιτζίκια οι παιδικές ψυχές..στις άκρες απ' τα βάτα και στους κλώνους τριγυρνάνε.Τώρα που όλοι αλλάξαμε..που άλλαξα κι εγώ..στην πρωινή μου τη δροσιά..εκείνη που μου μούσκευε τα δάχτυλα στα πόδια..στα απέραντα λιβάδια της ζωής μου τα ασύνορα..
επιστρέφω να βραχώ .....

Χρώματα..ήχοι..κάματος..μελίσσι σε καιρό μιας σύναξης ανθοφορίας μελιού..σοδειές μεγάλες και μικρές..εμπειρίες καλές μα και κακές..μα πάντοτε σοφές..σε πανηγύρι απλώνονται ..πραμάτεια των ματιών μου..τα αραδιασμένα τα γεράνια σου στου τοίχου ακουμπισμένα του ασπρισμένου μας σπιτιού..τα σύκα τα ολόγλυκα..τα τζάνερα..απ' τα δέντρα εκεί στις άκρες απ' των χωραφιών τα σύνορα..με μαεστρία συναγμένα.

Τα Καλοκαίρια είναι ο δρόμος μου της παιδικής καταφυγής μου..
Απόγευμα Καλοκαιριού κάτω απ' τις ακακίες..κατακαλόκαιρο κι η φέτα ενός ζαχαρωμένου καρπουζιού..να στάζει στο μπλουζάκι..στη σιέστα του μεσημεριού αποκαμωμένη η γιαγιά να αφουγκράζεται των νιάτων τη συνέχεια και της ζωής το άνθος.Νόστος γλυκός με κυβερνά και από τότες κάθε Θέρος επιστρέφω...

''ασίγαστα τζιτζίκια'' - Δοκίμιον Λυρικόν

Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,