''υπόγεια μαϊστράλια''

φωτο : από το διαδίκτυο

Εκάλπαζε ο νους μες στην ακρογιαλιά
τον εχαϊδεύανε ηδονικά
υπόγεια μαϊστράλια ..
αντάριευαν οι θάλασσες
θάλασσες είναι μη θαρρείς..
γαληνεμένες άλλοτε
κι άλλοτες αγριεύουν

μα τη δροσιά τους εις το βράχο σαν γευτείς
ποτέ σου πίσω δεν γυρίζεις...

η μνήμη στα παλιά πετράδια τριγυρνά

λες κι είναι πάπυρος παλιός
με ένα κορδόνι τυλιγμένος..

με παροτρύνει απόψε ο άνεμος

σε μια τελετουργία μυστική
να σ' αγαπήσω πάλι απ' την αρχή
και να σε νοσταλγήσω..

Ω!!! το Καλοκαίρι μας στο Μόλυβο..

έσκυψες και τη μάζεψες..
μια πέτρα μαύρη τόσο δα μικρή
μες στη λευκή τη συλλογή μου
λες και  μικρό παιδί που βρήκε θησαυρό
να την φυλάξει στην κρυψώνα..

έχω μια λύπη απόψε στην ψυχή

φλέβες γυμνές οι σκέψεις μου
φέρνει απ' τα βάθη της η θάλασσα
υπόγεια μαϊστράλια

βυθίζε το του έρωτα το αρχέγονο 
το μαύρο σου πετράδι..

μα πάλι συλλογάμαι τι θα ήμουν στη ζωή

αν για το λίγο που είν' το διάβα μας

έχανα το πετράδι απ' τα μάτια μου

έσβηνα τα σημάδια απ' τα φιλιά σου..

κάλλιο να βρέχομαι εις το βυθό
αναγεννά την απουσία σου
παρά η πεζότης στη στεριά..

για να με καταπίνει..

  ''υπόγεια μαϊστράλια'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,