''η γοητεία του κλασσικού''

Κι εκεί που λες πως όλα έχουν καταποθεί 
στης μέγγενης του χρήματος ..
στης Σκύλλας και της Χάρυβδης το στόμα.. 
εκεί που όλα μοιάζουν ανεπιστρεπτί 
στο Μαμμωνά παραδομένα 
εκεί που αγέλες έρμαια σέρνονται
στης πολιτικής την σκοπιμότης
έρχεται κείνη η ώρα που γεννιούνται οι ψίθυροι..

κάτω από την Ακρόπολη 

το λογισμό σου κλέβει..
εκεί που οι ήχοι της ψυχής χτυπούν 
και λούζονται τα μάτια
είναι η γοητεία του κλασσικού..το ιδεατόν
το πνεύμα της ανύψωσης
νικά τον ελιτίστικο αυτισμό
και μας σταλάζει ελπίδα..
πως μου χαρίζεται ο έναστρος ο ουρανός
πως μου χαρίζονται πετράδια ακριβά
όντας τα βράδια σεργιανώ με αγαπημένους μου
κι οι Καρυάτιδες λικνίζονται στο βράχο.
Γόησσα η Ακρόπολη 
στέκεται αγέρωχη στη μανία του Βορρά
γροθιά στο πρόσκαιρο..εις το φθαρτό
καθώς βαθαίνει η ρίζα τους
γυμνή να ξεσκεπάζει την αλήθεια..
Η αλήθεια κρύβεται εκεί όπου ξεπλένεται η ψυχή..
εκεί που ο νους λογοδοτεί 
καθώς κουράστηκε και η Γης να τρέφει άστεγες ψυχές ..
μίζερες αυταπάτες.. .

''η γοητεία του κλασσικού'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,...............