''βραδυάζω με τα γιασεμιά ''

by Vivienne Bellini

Στον πελαγίσιο αγέρα παραδίνομαι
μοσχοβολούν τα γιασεμιά 
στο φράχτη μου μαζί μου ξενυχτούνε
της νύχτας τη μελαγχολία μου ακουμπούν 
στάζοντας ευωδίες..
έρχεσαι φευγαλέα..χάνεσαι
το ξέρω το έμαθα καλά
αλλάζουνε τοπίο κι οι ψυχές
τα τρυφερά τα λόγια τα γαληνεμένα σου
τα φέρνει ο φλοίσβος από την ακτή

βασανισμένες οι ώρες μου
σε σένα ο νους σαν τριγυρνά
αμήχανα τα χέρια στη σιωπή
το απτό σου ψαχουλεύουν..
γλιστράς αθόρυβα στο πλάι μου

ίασμος η ανάσα η παγωμένη σου

στο φράχτη της ψυχής μου..

και τι θαρρείς..

σε καρτερώ τα βράδια μου

είναι ψυχές τα νυχτολούλουδα

στους φράχτες σκαρφαλώνουν

δε θέλω να με λησμονάς

βραδυάζω με τα γιασεμιά

τη νύχτα σε ανθίζω..

μην ποτιστείς της άρνης το νερό

πριν γίνεις νυχτολούλουδο σ' αγάπησα

κι ακόμα σ' αγαπάω..

''βραδυάζω με τα γιασεμιά '' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,