«ράγες της θύμησης»

φωτο : από το διαδίκτυο

Στον στέρφο τόπο που οι απαγορεύσεις συνωστίζονται 

φουρκίζουνε καθώς και την ψυχή μου 

 επιθυμία μου διακαής..

ένα τρένο να ναυλώσω στα κρυφά 

ν' αποδράσω από τη στενή την ατραπό

το σκοτεινό της εποχής..το τούνελ να φωτίσω

μα εσταματήσαν τα σφυρίγματα..

θαρρείς τα τρένα δεν περνούνε πια απ' τις γειτονιές

σαπίσαν κι οι τραβέρσες στους σταθμούς

τις ράγες δεν κρατούνε..

κουφάρια κείτονται βαγόνια ερημικά

σκιες πλανώνται στα εντός ωσάν αιθέρας.

Παλιομοδίτισσα και αθεράπευτα ρομαντική

ακόμα στο απόμακρον πλανιέμαι

στο σφύριγμα που έσκιζε την κραυγαλέα σιωπή

στης βάλτας του χωριού μου τα λημέρια..

Ξυπόλητη έτρεχα μαζί με τα άλλα τα παιδιά

εκεί που έσμιγαν οι ποταμοί και είχανε γεφύρια

στις ράγες επερπάταγα..εν αγνοία του κινδύνου μου

χωρίς μπαγκάζια και προορισμό..

να χαιρετήσω από μακριά

ανθρώπους μέσα απ' τις κουκέτες τους

το νήμα της ζωής μου να κρατώ σφιχτά

κουνώντας το μαντήλι..να κοινωνώ τις σκέψεις μου

να ταξιδεύουνε  στους μακρινούς σταθμούς

τα ονείρατα που εμοιάζαν στα δικά τους..

τα τρένα κι οι σταθμοί είναι να ενώνουνε

τους αποχωρισμούς δεν τους γροικώ..

εις το «φινάλε» της διαδρομής

απελπισία μου φέρνουν.

 

«ράγες της θύμησης » - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,