''για ολίγα χερσοχώραφα''

φωτο : από το διαδίκτυο

Στην προδοσίαν την επαίσχυντον

στον αφανισμόν εις τον αγώνα σου τον άδικον 

για ολίγα χερσοχώραφα..λοιμοκτονών..

αντάλλαξες στης άγνοιας..την δύστυχη ψυχή σου

εταϊσες με κάρβουνο την υψικάμινον

στης ερημίας σου την περιπλάνησιν στην γην

στης Πολιτείας σου την ψευδήν υπόσχεσιν

την δουλική σου καταξίωση εγεύθης.

Περιπλανώμενος αιώνες πια μονάχος σου

χωρίς χλαμύδες πορφυρές του βασιλέα 

τις νοτισμένες των δημοκρατίες κατανοών

των λιγοστών τους καρβελίων επληρώθης....

Έσωσες κάστρα..χαμοκέλες που τις παίρναν τα νερά..

κοιμητήρια εσεβάστηκες σε χώματα αγιασμένα

τα σιδερένια έλιωσες σχοινιά

που εκράταγαν δεμένο το φεγγάρι των φτωχών

στις θάλασσες να πέφτει..

χρυσόν αντίτιμον..χρυσά βαλάντια

στον εξοφλητικόν λογαριασμόν

οι στάλες που εστάξαν  εις το μέτωπον

οι άκανθες που επλήγωσαν το νάμμα της ζωής

η πλημμυρίδα της θυσίας σου

τον θάνατόν σου αγίασε..εργάτη.....

 

''για ολίγα χερσοχώραφα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,