μεταξωτές υφαίνουνε πλεζέρες στην ψυχή
τα τραύματα σκεπάζουν.. επουλώνουν..
φτάνουνε τόσο εύκολα μες στο μυαλό..ιαχές..κραυγές θανάτου.
ο φασισμός τα περιθώρια στενεύει τα.
οδηγεί σε στενωμένες ατραπούς ..
μα τα γενναία κορίτσια π' έρχονται
βαθιά απ' τις εγκατιές της Γης
ξυπνάνε την αυγούλα..
νίβουν το πρόσωπο με δροσερό νερό
δένουν με την κορδέλλα της ζωής
τα κατσαρά τους τα μαλλιά..
κρατούν αγριοπερίστερο στο χρώμα της φωτιάς
στα ακροδάχτυλα..
μήνυμα ελευθερίας..νιας εκκίνησης..
βγαίνουνε στην αρένα..ένα παιχνίδι ξεκινούν
ταύρος η ζωή και ταυρομάχοι αυτά
δεν είναι παραμύθι για δειλά κορίτσια η ζωή
θέλει τον κόκκινο μανδύα να φορούν
την τύχη τους να προκαλούν
να πιάνουνε το νήμα απ' το κουβάρι απ' την αρχή
στο τέλος της διαδρομής
σ' ενα σαθρό υπόστεγο βρεμμένα μη βρεθούνε
τη μοίρα τους ξορκίζοντας..μικρομοιρολογώντας..
⫷ τα γενναία κορίτσια ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου