''αλλότριοι δρόμοι''

φωτο : από το διαδίκτυο

Η πόλη έρημη αναπαύεται

θαρρείς κι επλάγιασε η ζωή

στου φόβου το λημέρι

μέρες που στάζουν ερημία αλλόκοτη

αλλότριοι δρόμοι..βαλσαμωμένοι άνθρωποι 

απόμειναν γυμνές οι γειτονιές 

δε βγαίνει το κορίτσι απ' το πορτόθυρο

σαπούνι πασχαλιάς στο διάβα της το βιαστικό 

έπαψε η γειτονιά να μας μοσχομυρίζει

σκιες ιχνές των ζωντανών εσώκλειστες καραδοκούν

μα εμέ ..ετούτη η σιωπή η άγνωρη 

μ' αφήνει να διαβαίνω αγιάτρευτα ρομαντική

με το σακί των αναστεναγμών στον ώμο τον κυρτό

να γοργοπερπατώ μες στα σοκάκια τα στενά

καθώς το αλλότριον πλήθος έρπει..

φυσάει στο πρόσωπό μου βοριαδάκι απαλό

όμοιο στο χνούδι μάνας είν' το δροσολόγημα

κι ένα γραμμόφωνο στην ώρα τη μενεξεδιά

την ώρα που το δείλι ακουμπά

στη γκρίζα του ορίζοντα γραμμή

μήνυμα στέλνει απ' τα παραθύρια τα κλειστά

αγνοεί ληστές..το θάνατο..τα προσπερνά

π' αλώσανε την πόλη αόρατα

εθάψανε το φίτρο της ζωής..

κρύβουν σοφία όσο να πεις

της φύσης τα τερτίπια

βάζουν σε τάξη υπερφίαλους..μεγαλομανείς

που αιωνιότητα καμώνονταν

δεν είν' δικό τους το βασίλειο πια

όλων η ζωή ανεξέλεγκτα τελειώνει με λυγμό.

Οι σκέψεις μου υπέρβαση ζητούν

εις το ζενίθ να φτάσω την ποιότητα της φύσης μου

διδασκόμενος αεί των αλλοτρίων δρόμων.

 

''αλλότριοι δρόμοι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,