'' κοίτα να δεις τι θέμα μου 'βαλες Θεέ! ''

 

Κάθε που ροδοστάζει το ξημέρωμα

σημαδεμένη τη σελίδα άγραφη 

μου στέλνει ο Θεός μου

το θέμα το διαλέγει αόρατα από πριν

μόνη να τ' αναλύσω με καλεί

να μ' αφουγκράζεται κι εκείνος να σωπαίνει

ξοδεύω τη ζωή μου αναζητώντας τον

στις τεθλασμένες του μυαλού  τον συναντάω

μα δεν τα καταφέρνω  να ακούσω τη φωνή..

ψυχές μου φόρτωσε να κουβαλώ

ανάσες κι αναστεναγμούς

ο γητευτής να γίνομαι το γιατρικό

αφ' εαυτού κι αγαπημένων..

ένα σενάριο σκαρφίζομαι όταν στενεύει η ψυχή

κρυμμένη η τραγωδία στο σατυρικόν

τολμάει χρώμα η σελίδα να γεμίσει

κρυμμένος μένει ο φόβος εις την άκρη των ματιών

κι η μοναξιά ατσαλάκωτη

στο λουλουδένιο το φουστάνι το μπερδευτικό

στης παραπλάνησης..στης φαρσοκωμωδίας

καθώς ο ψίθυρος πλανιέται εκκωφαντικός

Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν θα ἀπελεύσεις…

κοίτα να δεις τι θέμα μου 'βαλες Θεέ

να τον φιλοτεχνήσω μοναχή μου της ψυχής μου τον καμβά

μελάνι ν' αγοράσω απ' τους ροδανθούς

και ορατά..εσένα τον ανεύρετο να σε φιλοτεχνήσω..

 

 

''κοίτα να δεις τι θέμα μου 'βαλες Θεέ ! '' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,