«ΟΙ ΛΕΡΟΙ»

Της Ιστορίας οι λεροί..οι άνοες γκρεμιστάδες

φορούνε φράκο..παπιγιόν εις το λαιμό

ιλουστρασιόν φορούν τις διδαχές να μας διηγηθούν

πλάνοι της πλάνης των ..των νιάτων των ορμητικών

φερέφωνα ανήμερων..το σκότος μελωδούντων

υπόκωφα το δέντρο της ζωής των ροκανίζουν.

Στης Ιστορίας το διάσελο πηδούν αλματωδώς

ψάχνουν καταγραφές εις το μπουλούκι της οχλαγοής

Όχι..δεν είναι οι νέοι που νυχθημερόν στα σκοτεινά..

αθόρυβα με στέρεα υλικά στις κάμαρες οικοδομούν

είναι οι λεροί..οι ''μπαχαλάκηδες'' εκείνοι

που οικοδομήματα σωριάζουν των χτιστάδων..

 

Οι γνώσεις των βαθέως μηδαμινές

Παρασυρμένοι εις τον ποταμόν της ελαφράδας των

''οι ενταγμένοι'' - ανένταχτοι ιδανικών

τραβούν ορμητικά στις συμβολές

μιας θάλασσας στο βούρκο να τους βγάνει..

τον κτίστη μηδέ τον γκρεμιστή του Παλαμά

ουδόλως αναγνώσκουν..

Ετάχθησαν..είναι οι Λεροί

τίτλος που εφρόντισαν οι καθοδηγητές

ταμπέλα στο λαιμό των να  κρεμάσουν..

 

Όσο θα ζω..τα μάτια θα 'χω ανοιχτά

τις νύχτες μοναχή μου θα πενθάω

μεγάλα ήσαν τα σχέδια που ορκίσθηκα..το χρέος μου

στους νέους να ζωγραφίσω

μα αδύναμη στο έρεβος ν' ανιχνεύσω προσπαθώ

να βρω τη δύναμη εκείνο το λερό τους να ξεπλύνω.

 

Δε χάνομαι στα Τάρταρα 

υπάρχει ακόμα ελπίδα εις τη Γη όσο περπατούν

νέοι που χάνονται σε νότες μουσικές

νέοι που αρέσκονται σε δρόμους με ορίζοντα μακρύ..

νέοι π' αρέσκονται στην προκυμαία σιωπηλοί

την μπάντα των λερών να μην ακούν

μόνοι..μοναχικοί..σκεπτόμενοι

στης ουτοπίας να κρατηθούνε στης φυγής των .

 

«ΟΙ ΛΕΡΟΙ»  - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,