''ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΕΡΤΙΚΟ''...

Κοίτα να δεις τι σου είναι η ζωή..
Κι εγώ που δεν πεθύμησα ποτές..
τσιγάρα να καπνίσω..τις χάντρες
απ' τα κομπολόγια να μετρώ..
τσιγάρο σέρτικο με κέρασε νωρίς..
γιατί  καπνίζεται μου είπες η ζωή..
για τους κατανοούντες...
στα σκοτεινά υπόγεια της ψυχής...
στα καπηλειά της ουτοπίας...
Κι εσύ..δε μου 'μαθες ανάσες να κρατώ...
γουλιά - γουλιά τη νικοτίνη της 
στα σπλάχνα να χωνεύω...
Ακόμα σε θυμάμαι να μου λες..
έλα μαζί στο καπηλειό..να γίνουμε πολλοί
εμείς οι λιγοστοί..οι ''τραγικοί''
καπνίζοντες..οι μελαγχολικοί
μαζί να τα γνωρίσουμε..φουμάροντας
εκείνα τα ταξίδια της σιωπής μας...
οι χρόνοι μας κατρακυλούν..
μας προλαβαίνει στο κατώπι η φθορά..
της ατολμίας πάντοτε καραδοκεί το τέρας..
   
Παλεύω νύχτες και νικώ..
σκοτώνω και ξαναγεννώ..  
τη φοβισμένη την καρδιά μου..άρνηση..
 ελιξήριο ζωής..καινούριο ρίσκο αναζητώ..
γυρνάω τις σελίδες της αργά..  
αλλάζω τη ματιά μου..
ερασιτέχνες..τρακαδόρους  προσπερνώ
καπνούς σε ξεφτισμένες λέξεις 
δε φουμάρω...
 έρχονται..φεύγουνε οι εποχές...
ημερομηνίες αναχώρησης..
στα περιθώρια κρεμασμένες.. 
με το ''λουσμένο''..
καπνισμένο μου συναίσθημα..
κοιμάμαι..ονειρεύομαι..
ξυπνώ τα πρωινά..αχόρταγα τζουράρω..

δένω τις καύτρες απ' τα δάχτυλα..
τον πόνο τους τις νύχτες μου γλυκαίνω... 
αμετανόητα ρουφώ..
την τελευταία ρουφηξιά του..
ως το λαρύγγι το βαθύ..
της ύστερης..της νιότης μου
το σέρτικο τσιγάρο..
Αχ..Θε μου τα κατάφερες..
κέρδισες την ψυχή μου!!!

''Τσιγάρο σέρτικο'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 
.............................................................................................................