''Ερέβους Φόβοι''...

Δε θέλω να ξυπνήσω ένα πρωινό
τα κουφωμένα χέρια να κοιτώ..σε κείνα..
τις ρυτίδες και τις φλέβες να μετράω..
να ''καταντήσω''..
μια παρατρεχάμενη..ερέβους αρωγός   
που χάσκει σε διαδρόμους σκοτεινούς..
αγάπη ζητιανεύοντας από περαστικούς..
φορώντας το φτηνό..το τσίτινο ''φουστάνι'' μου..
το χρόνο που ξεγλίστρησε απ' τα δάχτυλα..
να ψάχνω σε ανήλιαγα κοτέτσια...
Θέλω να σηκωθώ ένα πρωινό  
να τα χαϊδέψω στοργικά..
χέρια..στις καφετιές κηλίδες των..
των χρόνων σημαδέματα απροσπέλαστα..
να ψάξω και να βρω ανασεμιές..των γιασεμιών..
τις μυρωδιές  της μέντας των φιλιών σου 
να ξαναμυριστώ.. 
ρυτίδες που αρωματίσανε..
αλησμόνητες..περαστικές..τραγουδιστές
 στιγμές μου..
που ακόμα έχουν ζωντανή λαλιά
στα βαθουλώματα που χάραξε βαθιά
ο εκσκαφέας της ζωής..στα χέρια τα ακριβά μου..
τολμώντας..αψηφώντας και αδράττοντας..
το δροσερό νερό που κοίτονταν στις φλέβες ..
τις υπόγειες τις ζεστές..στου βάθους
 στα λαγούμια της ζωής των... 
Mέσα από τα σκαμμένα χέρια μου.. 
των ενδοφλέβιων..αλλοτινών μου ερώτων
να αναστατώνονται οι αισθήσεις μου.. 
στη θύμηση σαν κάδρο ανεξίτηλο..
σαν φόντο μιας ζωής..

''Ερέβους Φόβοι''- Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................