''ΜΕΡΕς ΛΑΘΕΜΕΝΕς''

Εκτάκτως το δελτίον καιρού
βροχές προμήνυε όξινες
θανατηφόρες μοιάζαν οι ρανίδες της βροχής 
αίμα εστάζαν προδοσίας
μουσκεύανε εις την επικράτειαν
τα φτωχικά κωνάκια..
Λένε πως φταίνε οι καιροί
κατακλυσμοί και καταποντισμοί
οι λέξεις πολεμόχαρη απειλή...
τρέχανε αδέσποτα σκυλιά
στις αστραπές λουφάζαν οι ανθρώποι.. 
μα διόλου δεν εκπλήσσομουν..
Ραγδαία άλλωστε έβρεχε 
από γεννήσεως της Κτίσης μας
Φθινόπωρα.. Χειμώνες...
εθύμωνε και η μάνα μας
που εβρέχονταν τα ρούχα στο σχοινί..
Κι εγώ
που απ' το μικράτα μου το γνώριζα
πως είναι ευλογία Θεού η σπορά
χοές του έστελνα του ουρανού
τη γη να την ποτίζει...

Μα τώρα..
σήκωσε έναν αγέρα γύρω μου τρελλό
παρασυρμένα φύλλα του Φθινόπωρου
οι ανθρώποι ξεβρασμένοι..
μουντός καιρός και βαρομετρικό χαμηλό..
μου μαστιγώνει την αναπνοή
σκόνη σκεπάζει την ψυχή μου..
Απορημένο πια το βλέμμα μου
σε έκσταση η ματιά μου
ποιά τάχα είναι η βλαβερή
σαν σφαίρες πέφτουνε βροχή
σ' αθώων τα κεφάλια?
Υγραίνονται οι ψυχές 
σε τούτους τους κατακλυσμούς
σέπεται τ' όνειρο μαζί
κι αυτές οι λιγοστές οι συνειδήσεις..

Μη με ρωτάς πως και γιατί
της παιδικότης το παλιό
δελτίο καιρού μου αφουγκράζομαι
του εναπομείναντος αθώου εαυτού μου..
τότες που διάβαζα πως οι πολέμοι 
εγίνονταν μακριά..ωραίες ιστορίες στα βιβλία..
Εναγωνίως........
Η πυξίδα μου σε πεφταστέρια με οδηγεί..
μήπως γευτώ  το φως το ιλαρόν
σαν καταφέρω χρώμα πορφυρόν
από ουράνιο τόξο να ξεκλέψω..
Τα μερομήνια μελετώ
να δω για τον μελλούμενο
καιρό μου της σποράς και της σοδειάς μου..
Δεν θέλω να 'μαι ήρωας στον πόλεμο..
να στήνω θέλω μόνον Βατερλώ
για τα λιοντάρια της Ειρήνης...
μονάχα ένας  μικρός ασήμαντος
να 'μαι ξωμάχος εις τη γη
να την παλεύω με τα χέρια μου
νόστιμον ήμαρ να μοιράζω.... 

''ΜΕΡΕς ΛΑΘΕΜΕΝΕς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,