''ΣΤΟΥ ΛΥΧΝΑΡΙΟΥ ΤΟ ΦΕΓΓΟς''

Τα πετρωμένα της τα όνειρα εμούσκευαν
οι στάλες τ' ανεμόβροχου στο παραθύρι της

άξαφνα την ανέμισε ο σορόκος της καρδιάς της

μια υποψία ευτυχίας την ψιχάλισε..

το βλέμμα.......

στο αντιφέγγισμα του λυχναριού

στο κασελάκι το παλιό με τα δαντελωτά
πλησίασε στη ζωή της...
Παλιά κασέλα κλειδωμένη από καιρό
στα ξεχασμένα μες στην κάμαρα
κρατούσε  απομεινάρια ..ξέφτια μιας ζωής
κρυμμένα γράμματα..χαρτάκια με τις θύμησες
λευκές δαντέλες που ο χρόνος εκιτρίνισε..
Στου λυχναριού το φέγγος αναγάλλιασε
λες και ζωγράφιζε τις άδειες τις σπηλιές..
που 'χαν κρυμμένα τα θεριά..
που εστοιχειώνανε της νιότης της τα κάλλη..

Το γιακαδάκι τράβηξε..φόρεσε στο λαιμό της

τα δάχτυλα ψαχούλεψαν 

τις τρύπες στο πλεχτό της

εσκέφτηκε...........

αφήναν χαραμάδες ανοιχτές

θα βρέξουνε οι στάλες τ' ανεκπλήρωτα

αμήχανα..στα άθελα..ετράβηξε 

ξήλωνε τη μεταξωτή κλωστή

έραβε τις ρωγμές της..

''ΣΤΟΥ ΛΥΧΝΑΡΙΟΥ ΤΟ ΦΕΓΓΟς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

.............................................................................................................