''ΠΕΝΙΧΡΟς ΚΗΡΥΞ''

Είχα άθελά μου σχεδόν βυθιστεί
στην αποχαύνωση 
της ελαφράδας της γραφής σου..
Χωρίς διάθεση υποτίμησης 
για τον επηρεασμό 
των αδυνάτων σου αναγνωστών..
στέκομαι στον αντίποδα  αυτών
με γνώσιν κι ενσυναίσθησιν
 σου ομολογώ..
στην έννοιαν ευρίσκεσαι 
μακράν της ανιούσης
την κατιούσαν έχεις πάρει προ πολλού...
εσμικρύνθη η ζωή σου αφόρητα θαρρώ
καθώς εξαντλείται στο ακόρεστον εγώ
εναγκαλίσθης τη σκια σου..
απύθμενος..μόνιμα ανεπαρκής..
ανολοκλήρωτος και άρα δυστυχής..
Εις την  καμπύλην σου της ευτυχίας..
εδήλωσες απών
η λυσσαλέα σου ορμή για μιαν επίδειξιν
θρέφει τα ταπεινά σου ένστικτα
κήρυκα πενιχρόν σ' αναγορεύει
εξώφυλλον σε κάμει ποταπόν....
Ωστόσο επιπλέον αγνοείς την ηθικήν
πως το δημόσιον καλόν
ποτέ του δεν στηρίχθη σε αριβίστες.

Συχώρα με αν σε πίκρανα
είναι κι αυτό το χούι μου
παιδίσκη ούσα που το κουβαλώ
τον κόσμο για ν'αλλάξω..
Φταίνε οι δασκάλοι μου γι αυτό
που εικόνισμα τους είχα
άλλοι ελέγαν πως απόδιωχνα σκιες
κι άλλοι πως τις φιλούσα..
ύστερα με περίσκεψιν και χάριν περισσή
υπόκωφα τις νύχτες εμειδιούσα..
Το 'ξερα μυστικά πως μ' ιντριγκάρανε
και μερικώς και ειδικώς..σκιες
αφόβως τις προσέγγιζα..
ήταν που χάνονταν αθόρυβα
καθώς το φως τις ξασθενούσε...
κι έτσι επέστρεφα ευτυχής..
στης εσχατιάς τις γειτονιές..
του προσφιλούς από παλιά
κοινωνικού μου  γαλαξία.

''ΠΕΝΙΧΡΟς ΚΗΡΥΞ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,