'' ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ''

Έμπαινε μες στη σκούνα της..
εχάνονταν..
άφηνε τον αγέρα να την οδηγεί..
να την εταξιδεύει..
δεμένη στις σειρήνες της..
δικαίωση εζητούσαν οι εντός..
φωνές...
στα λάθη και στα πάθη 
και οι δαίμονες..
σε τούτο το ταξίδι της
σάρκα επαίρναν και οστά..
σε ξέρες..σε λιμάνια..σε ακτές
σε κάβους πότε υπήνεμους 
κι άλλοτες φουσκοθαλασσιές ..
εδέναν το σκαρί της..
εβρέχαν την ακτή της τη γαλήνια ..
ωσάν ως άλλος Οδυσσεύς
έβαφε ξέφτια και πανιά..
στο χρώμα της ψυχής της..
Ήρωες αγνοί..ωραίοι και απόλυτοι..
σχεδόν ιδανικοί..
ψεγάδι δεν τους έβρισκες 
επάνω τους να ράψεις..
δεν το 'ξερε ..δεν το φαντάζουνταν..
τόσο μικρή που ήτανε..
πως ένας κόσμος άλλος..
ο ιδανικός ..
είναι και πρέπει στα βιβλία..
Έτσι έπρεπε..έτσι συνηθίζονταν..
δεν κάνει εκατάλαβε αργότερα
την ασχήμια να τη γεύεσαι νωρίς.. 
Γλυκά - γλυκά να τη μαθαίνεις..
να τη λες...........
όμορφα να τη δίνεις..
μη και τρομάξουνε από νωρίς
οι ανθρώποι στα κατάρτια..
και ευθύς..
βουλιάξουνε τη σκούνα στα ρηχά..
πριν φτάσουν στις μικρές τους τις Ιθάκες...
είναι άσχημο να χτίζεις τις ψυχές
πληθαίνοντας ναυάγια...


'' ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,